Jan Wauters: een monument in de Vlaamse sportjournalistiek

Op 4 juni 2010 stierf Jan Wauters, één van Vlaanderens meest geroemde sportjournalisten. Historicus Cisse Michiels schreef een masterthesis aan de KU Leuven over Wauters' heldenstatus: “Hij zette een nieuwe standaard binnen de sportjournalistiek.”

"Jan Wauters is voor mij de Eddy Merckx van de sportjournalistiek, zo was er maar één en zal er maar één zijn." Dat zei Peter Vandenbempt in het Radio 1-programma ‘De ochtend’ na de dood van de journalist op 4 juni 2010. Het vat perfect samen wat voor indruk hij bij veel (collega-)journalisten, maar ook mensen daarbuiten, naliet.

Heimelijk
Eigenlijk zag het er niet meteen naar uit dat Wauters, die opgroeide in het Antwerpse dorpje Kalfort, een grote carrière als sportjournalist zou uitbouwen. Heimelijk droomde hij er wel van. Liefst wou hij in de voetsporen treden van radiohelden als Hubert van de Vijver en Maurice Dieudonné, maar hij kwam niet meteen met de journalistiek in aanraking. Na zijn studies Germaanse filologie in Leuven ging hij aan de slag als leerkracht. Toevallig ontmoette hij Piet Theys, op dat moment de voorman van de Vlaamse radiojournalistiek. Theys nam Wauters onder zijn vleugels en leerde hem de kneepjes van het vak. Dit betekende, vijftig jaar geleden, de start van zijn veelgeprezen carrière bij de openbare omroep.

Jan Wauters zette een nieuwe standaard die tot op vandaag voelbaar is binnen de sportverslaggeving

Mooipraterij
Niet alleen stond hij aan het begin van een nieuwe loopbaan, op dat moment waaide er ook een nieuwe wind door de sportjournalistiek. Deze stond haaks op de 'mooipraterij' die het métier tot dan toe kende. Jan Wauters gaf de nieuwe soort sportjournalistiek mee vorm en doopte het de ‘confrontatiejournalistiek’. Hij was de eerste Vlaamse sportjournalist die er zijn handelsmerk van maakte niet de sport, maar het journalistieke als basis te nemen. Een kritische benadering van de sportwereld was daarbij cruciaal.

Entertainment
Die kritische stijl betekende niet dat sport geen entertainment meer mocht zijn. Wauters verzorgde bijna 40 jaar lang de rechtstreekse radioverslaggeving bij de belangrijkste sportwedstrijden. Hij beschreef met zijn bevlogen stijl als taalvirtuoos op een concrete, maar telkens verrassende manier de sportgebeurtenissen. Daarbij was volgens Wauters de formulering, de kunst van het juiste woord op de juiste plaats en spanningsopbouw gebruiken cruciaal. Hij zette een nieuwe standaard die tot vandaag nog altijd voelbaar is binnen de sportverslaggeving.

Michiels: “Het was de combinatie en de dynamiek van de twee, entertainment én de kritische noot, het uitroepteken én het vraagteken, die hem maakten tot de journalist die hij was. Daarom ook de uitspraak op zijn begrafenis door Guy Mortier: 'Hij was de definitieve sportjournalist'.”

Lees de scriptie van Cisse Michiels

---

Bio Jan Wauters

10/02/1939 - + 4/06/2010
Studies: Germaanse filologe in Leuven
Carrière :
• Leerkracht
• Midden jaren ’60: radiosportredactie van de BRT
• Vanaf 1974: hoofdredacteur radiosportredactie
• 1974-1998: creatie van het radioprogramma ‘Wat is er van sport?’
• ’70: Samen met Herman De Coninck nam hij voor Humo interviews af van mensen uit de Belgische sportwereld.
• Hij verzorgde de verslaggeving van maar liefst van 8 WK's voetbal, 4

olympische spelen en 25 Rondes van Vlaanderen

Varia
• In 2011 kwam ‘Jan Wauters bij Humo’s Pop Poll als winnaar uit de bus in de categorie “Wie zou u graag zien verrijzen?”
• De VRT reikt jaarlijks de “Grote Prijs Jan Wauters” uit, een erkenning voor mediapersonen die uitmuntend en creatief met taal omgaan

---