Scriptiebank overzicht

De strijd tegen sociale ongelijkheid op de Vlaamse arbeidsmarkt:De visie van de Vlaamse Sociale Economie op werkloosheidDe huidige dominante politieke en ideologische stromingen leggen steeds meer de nadruk op de individuele verantwoordelijkheid van de werkzoekende bij hun zoektocht naar een plaats op de arbeidsmarkt. Veel tooghangers eindigen hun discussie met de uitspraak: “Wie wil werken, vindt werk”. Is dit wel correct? Waar moet met andere woorden de oorzaak van werkloosheid worden gezocht? Bij het individu? Of bij de organisatie van de maatschappij?

 Sociale activering, een bevraging naar belevingU kent de plek wel. Of indien u er zelf nog niet bent geweest, hebt u er vast al één en ander over gehoord. Druggebruik, overlast, grootschalige politieacties,... het zijn slechts enkele begrippen die we linken aan het “beruchte” De Coninckplein in Antwerpen.

 
“Onder ons zijn er die niet werken en wij nodigen hen uit, in de naam van Jezus Christus, te gaan werken en zo hun eigen brood te eten.” 
 
De verwijzing naar Jezus verraadt dat dit een stuk uit de Bijbel is. Maar het zou  evenzeer een uittreksel uit een recente regeringsverklaring kunnen zijn.
‘Werken’ is blijkbaar van alle tijden. De plaats die arbeid inneemt in de samenleving is echter voortdurend in verandering. Al  lijkt het er op dat werken tweeduizend jaar geleden ook de enige mogelijkheid was om gewaardeerd te worden.

Arbeidszorg;  de structurele begeleiding
 
Arbeid is in onze Westerse samenleving meer dan essentieel. Je identiteit wordt voor een groot stuk bepaald door wat je doet. Wie niets doet, wordt vaak bekeken als niets. Werkloosheid heeft meerdere zware gevolgen op maatschappelijk niveau; marginalisering, individualisering, verlies aan koopkracht… Maar het grootste pijnpunt waar een kapitalistische maatschappij met een sterk onderbouwd sociaal zekerheidsstelsel mee te kampen krijgt, is zonder meer het structurele financieringsprobleem.