Maak kennis met Ruben Robbeets - genomineerd voor de Bachelorprijs

Na mijn middelbare school heb ik eerst een aantal jaar voor industrieel ingenieur gestudeerd. Mede door mijn studentenvereniging en vrienden daar, besefte ik dat daar niet helemaal op mijn plaats zat. Ik was liever bezig met het menselijke aspect van het studentenleven dan dat ik achter mijn boeken chemie zat. Na vijf jaar heb ik dan besloten om mijn hart te volgen, te stoppen met mijn studies industrieel ingenieur en te kiezen voor een opleiding die ik écht graag doe.

Ik koos voor de richting orthopedagogie omdat ik graag mensen help. In mijn eerste jaar van die opleiding kwam ik in contact met mensen met een verstandelijke beperking. Toen al wist ik dat ik op de juiste plaats was terechtgekomen. Het is ongelofelijk hoeveel liefde je van deze mensen krijgt. Het project Walk 'n Stop is een samenkomen van het beste van beide werelden.

Het leukste vond ik de interviews die ik afnam bij de mensen met een verstandelijke beperking. Ik had ongeveer een 5 tot 10 minuten gerekend per geïnterviewde, maar elke keer is het interview uitgelopen omdat ik het zelf plezant vond. Het leek wel alsof ik hen al jaren kende. Ik heb daar echt veel en goed gelachen. Zo vrolijk dat zij waren. Stuk voor stuk schatten van mensen!

Er hebben heel veel mensen meegeholpen met mijn bachelorproef. Ik denk hierbij in de eerste plaats aan de mensen met een verstandelijke beperking en hun begeleiders, maar ook de mensen die de enquête hebben ingevuld, mijn promotor, de mensen die mijn scriptie hebben nagelezen, enz. Ik ben die mensen ongelofelijk dankbaar (zonder hen, geen bachelorproef) , maar jammer genoeg heb ik hen niks kunnen teruggeven. Hiermee bedoel ik dat de app ontworpen is, maar niet ontwikkeld. Dat is toch iets dat ik zéér spijtig vind. Ik voelde mij al redelijk ambetant om tegen mijn jury te moeten zeggen: "De app bestaat niet", maar het meest ambetante was dezelfde boodschap geven aan iedereen die heeft meegeholpen en er tijd en energie heeft ingestoken.

Van mij moet niemand dat, maar in mijn bachelorproef staat er wel wat uitleg over onder meer mensen met een verstandelijke beperking en het belang van sociale contacten en netwerken. Ik vind het belangrijker dat iemand de app zou gebruiken, moest die ontwikkeld zijn. Waarom zou iemand dat moeten doen? Mensen met een verstandelijke beperking hebben eerder een beperkt sociaal netwerk, meestal beperkt zich dat tot familie en hulpverleners.

Via de app kunnen ze dat netwerk uitbreiden: nieuwe mensen leren kennen, nieuwe vrienden maken of gewoon een babbeltje doen van een paar minuten. Zo ontstaan er hopelijk langdurige relaties, maar ook het belang van een 'goeiemorgen, buurman/ buurvrouw' is niet te onderschatten! Daarnaast zijn mensen met een verstandelijke beperking schitterende mensen. Met andere woorden, moet je mijn bachelorproef lezen? Neen, je moet de app downloaden en gebruiken!

Momenteel werk ik in een multifunctioneel centrum. Daar sta ik in een leefgroep met 11 jongens tussen de 13 en de 21 jaar met gedrags- en emotionele stoornissen. Met andere woorden, jongens die in de volksmond 'probleemkinderen' worden genoemd. Het klopt dat het kinderen met een handleiding zijn, maar laat ons eerlijk zijn, wie van ons heeft dat niet? Soms kan het er al eens vonken en vuur geven, maar uiteindelijk zijn het allemaal jongens met een peperkoeken hart. Ook al gaan ze dat waarschijnlijk niet graag horen. Sorry jongens! ;-)