Het elektronisch medisch dossier: delen of verbergen?

Artikel

Elektronisch medisch dossier

Uw medisch dossier wordt vandaag niet meer op papier bijgehouden, maar elektronisch. En dat heeft gevolgen. Want nu kiest u zelf welke persoonlijke medische gegevens u aan welke arts toont. Laetitia Cooreman (Universiteit Gent) onderzocht het standpunt van de patiënt hierover. “Er bestaat een duidelijke vraag naar meer informatie over de werking van het elektronisch medische dossier.”


Laetitia nam plaats in verschillende wachtruimtes van artsen in het UZ Gent en sprak er iedereen aan die er binnenkwam. In totaal 738 patiënten vulden haar vragenlijst in. “Daaruit is gebleken dat patiënten zich mee verantwoordelijk voelen over hun medisch dossier.”

Of de ondervraagde patiënten al dan niet bereid zijn om gegevens beschikbaar te maken voor artsen, hangt af van verschillende factoren. “Informatie uit het verleden beschouwen ze als minder relevant en zullen ze dus sneller afschermen. Psychische problemen, onvruchtbaarheid, hiv-besmetting, druggebruik en andere gevoelige informatie: het wordt niet zo graag gedeeld. Bovendien blijken oudere mensen gevoeliger voor privacy, net als vrouwen.”

Patiënten voelen zich mee verantwoordelijk over hun eigen dossier

Tegelijkertijd beseft een groot deel van de ondervraagde patiënten dat het verbergen van informatie de kwaliteit van de zorg niet ten goede komt. “Als ze gevoelige informatie toch delen, is het in de eerste plaats om de arts beter te informeren.”

Onbekende tools

De kennis over het elektronisch medisch dossier laat vaak te wensen over. “Hoewel de meeste bevraagden al gehoord hebben van het elektronisch medisch dossier, vindt minder dan de helft de werking voldoende duidelijk. Driekwart zou meer informatie willen ontvangen.”

Een vraag die extra duidelijk klinkt bij chronisch zieken. “Hun dossier is vaak extra complex en dus ook veel moeilijker om op te volgen.”

“Vandaag volgt slechts een heel beperkt aantal mensen effectief hun eigen dossier op. Er bestaan nochtans verschillende Belgische systemen om dit te doen, zoals CoZo, PatientConsent en My Health Viewer. Er zijn extra inspanningen nodig om deze tools bekend te maken bij het grote publiek.”

7 van de 11 miljoen Belgen gaven al hun toestemming om hun elektronisch dossier te laten inkijken door artsen.

Dit onderzoek gebeurde in kader van de Philof Medicine and Ethics Research Group van de Universiteit Gent.

Promotor: Prof. dr. Ignaas Devisch

Lees de scriptie


Laetitia Cooreman (Universiteit Gent) nam deel aan de Vlaamse Scriptieprijs 2018. Studeer je dit jaar af en verdient jouw bachelor- of masterproef meer aandacht? Doe mee aan de Vlaamse Scriptieprijs en maak kans op prijzen tot 2.500 euro!

Dit artikel verscheen ook in Metro en de Vlaamse Scriptiekrant

Elektronisch medisch dossier