Het onderwerp van deze masterscriptie kadert in het teken van het recht op abortus. Concreet wordt het zelfbeschikkingsrecht inzake abortus bestudeerd met een focus op de evolutie ervan sinds de ontstaansgeschiedenis van de Belgische, Nederlandse en Poolse abortuswetgeving. Deze benadering maakt het mogelijk om te komen tot een verklarende analyse van de verschillen en gelijkenissen in de abortusregelgeving van de drie vergeleken landen. Hieruit kan zowel de huidige als toekomstige positie van België op het vlak van de abortusrechten in Europa worden afgeleid.

In ‘Abortus, ook een mannenzaak’ gaan we op zoek naar de rol van de man in het abortusverhaal. We laten getuigen en experten aan het woord in drie fases. Dit doen we volgens het verloop van een abortusproces: de beslissing, de ingreep en de verwerking.

Deze bacherlorproef bestaat enerzijds uit een theoretisch deel waarin op zoek gegaan wordt naar de rol die een vroedvrouw kan spelen binnen de abortushulpverlening. Anderzijds bestaat deze uit een praktijkdeel waarvoor een doorverwijsmap naar Engeland is opgesteld.

Onderzoeksvraag: dragen deze begrippen nog bij tot een transparante werking van de onderzochte regelgevingen en moeten zij al dan niet behouden blijven als voorwaarden voor het toestaan van zwangerschapsafbreking en euthanasie en/of zelfdoding?

“Mijn baarmoeder is een woestijn”
 
Wereldwijd eindigt 22 procent van alle zwangerschappen in een abortus provocatus. In Oost Europa is dit zelfs 57 procent. Dat abortus een vrouw niet onberoerd laat, wordt steeds duidelijker. Veel vrouwen krijgen na hun abortus problemen met de verwerking van het verlies. De vruchtbare moederschoot lijkt voor hen soms zelfs een dor, droog en onvruchtbaar land, waar niets nieuws kan groeien.
 
Het was het onderwerp van de dag in het voorjaar van 1990: abortus, mag het wel of mag het niet?