Scriptiebank overzicht

 
Dikomitis Elena
 
 
‘We Don’t Cut European Hair’: klein Afrika in Gent? [1]
 
Iedereen kent de Sleepstraat als de Turkse buurt in Gent. Is er zoiets als ‘klein Afrika’ in Gent? Ik ging op onderzoek in de omgeving van het Gentse Dampoortstation tussen de Afroshops, Afrikaanse kapsalons, Afrikaanse vzw’s en vooral tussen de talrijke Afrikanen. Ik stelde de vraag ‘bestaat er een exclusief Afrikaans netwerk in Gent’ aan de Gentse Afrikanen.
 
Leden van diaspora gemeenschappen, zoals mijn gesprekspartners, bevinden zich op het kruispunt van heel wat verschillende identiteiten.

‘We Don’t Cut European Hair’: klein Afrika in Gent? 

Iedereen kent de Sleepstraat als de Turkse buurt in Gent. Is er zoiets als ‘klein Afrika’ in Gent? Ik ging op onderzoek in de omgeving van het Gentse Dampoortstation tussen de Afroshops, Afrikaanse kapsalons, Afrikaanse vzw’s en vooral tussen de talrijke Afrikanen. Ik stelde de vraag ‘bestaat er een exclusief Afrikaans netwerk in Gent’ aan de Gentse Afrikanen.

Leden van diaspora gemeenschappen, zoals mijn gesprekspartners, bevinden zich op het kruispunt van heel wat verschillende identiteiten.

Shylock, Shakespeares ‘hondse Jood’, in Vlaanderen
 
Hondse, duivelse en vuile Joden komen niet enkel voor in Mein Kampf, ook de wellicht meest bejubelde en gelauwerde auteur aller tijden schreef erover: William Shakespeare. We hebben het over Shylock, een Joods personage uit The Merchant of Venice. Hoe heeft Shakespeare hem neergeschreven, hoe werd hij op Vlaamse podia geïnterpreteerd en wat zegt dat alles over het theater in Vlaanderen?
 
De koopman van Venetië doet ongetwijfeld een belletje rinkelen.

Als er één onderwerp is waarbij voorzichtigheid is geboden, is het humor. Al is dit juist een ‘contradictio in terminis. Een grap gaat meestal niet gepaard met enige voorzichtigheid of reserves, maar wel met vrijheid. Door deze grenzeloosheid ontstaat het gevaar dat het fout kan lopen.
Ver moet er niet gezocht worden naar zogenaamde ‘misbegrepen’ grappen.

Mohammed zijn eerste vrouw was een zakenvrouw
 
In 2003 breekt het hoofddoekendebat in alle hevigheid los. Moslima’s die een hoofddoek dragen, zijn volgens de Westerse media onderdrukte vrouwen zonder eigen mening. Ze zijn het slachtoffer van hun religie en het wordt hoog tijd dat zij door de Westerse vrouwen bevrijd en geëmancipeerd worden. Maar klopt dat beeld wel? Vier moslima’s met een eigen zaak willen met hun succesverhaal het stereotiepe beeld dat over hen bestaat, afzwakken.
 
Machocultuur
Voor moslima’s is het zwaar om tegen de vooroordelen van hun religie op te boksen.

 
Mei 2006 werd een eerste studie afgerond betreffende de voetbalcriminaliteit gepleegd door supporters bij voetbalwedstrijden in de 1ste en 2de nationale Belgische voetbalcompetitie. Het is de betrachting dit eindwerk in de toekomst als een nulonderzoek te zien opereren voor verdere follow-up.
 
Na een omstandige literatuurstudie werd een empirisch onderzoek op poten gezet.

Lichaam en dans: mag er wat patina op het instrument?
 
Onze westerse cultuur wordt sinds Plato en Augustinus gekenmerkt door een tweespalt tussen lichaam en geest waarin het lichamelijke steevast het onderspit moest delven. Interessant voer voor onderzoekers is hoe de aandacht voor het lichaam in de laatste decennia overhelde naar een lichaamsfascisme opgelegd door reclame en commercie. Pogingen om modellen met een te lage BMI van de catwalk te weren worden steevast onderuit gehaald. Anderzijds bezwijkt een deel van de bevolking onder overgewicht.

Moslims en christenen in Vlaanderen zetten zich in voor dialoog en diapraxis


In het multiculturele en multireligieuze Vlaanderen van vandaag hoort men vaak oproepen voor verschillende soorten ‘dialoog’. Politici willen gesprekken tussen autochtonen en allochtonen. Religieuze leiders zoeken elkaar op. Op het internet vindt men websites die het in dialoog treden met ‘Anderen’ als doel hebben. De ‘dialoog’-initiatieven zijn talrijk en divers. De huidige context is er één van zoeken naar manieren waarop men mensen dichter bij elkaar kan brengen.

 
De idee om atleten uit uiteenlopende sportieve disciplines samen te brengen leidt ons terug naar de 8e eeuw voor Christus, toen de Grieken voor de eerste maal Olympische Spelen organiseerden.  In die tijd waren de Spelen enkel voor mannen toegankelijk, en gezien het warme klimaat en het feit dat de oude Grieken allesbehalve last hadden van preutsheid, werd naakt aan sport gedaan.  Eén van de ‘verklaringen’ daarvoor is dat ooit een loopwedstrijd plaatsvond waarbij een deelnemer tijdens de inspanning zijn lendendoek verloor.  De man wilde uiteraard niet verliezen, liep naakt door en won de we

Islamofobie: een nieuw racisme? 
 
De vooroordelen, de angst, de haat, de vijandigheid tegenover de islam en de moslims in de ‘westerse’ samenleving trekken steeds meer de aandacht van steeds meer mensen.  Doch, er is tot op heden betrekkelijk weinig onderzoek gedaan naar het fenomeen dat sinds een decennium ‘islamofobie’ wordt genoemd.  Het doel van mijn onderzoek is dan ook het formuleren van een inleidend theoretisch kader rond islamofobie, met als hoofdvraag: “Is islamofobie een nieuwe vorm van racisme?”.  Om deze vraag te kunnen beantwoorden, moeten de concepten islamofobie en racisme e

De invloed van multiculturalisme op misdaadcijfers
 
Dit artikel handelt over de invloed van multiculturalisme – zoals het aangenomen is in het officieel beleid van Canada – op de cijfers van misdaden begaan door leden van etnische en culturele minderheden. Deze vorm van criminaliteit is op veel plaatsen min of meer taboe vanwege de gevoeligheid in de hedendaagse maatschappij voor racisme en eigenlijk bijna alle onderwerpen die te maken hebben met vreemdelingen. Toch is het een belangrijk aspect om onze huidige maatschappij te begrijpen. Hoe gaan we om met het anderszijn van anderen?

 
Op 23 november 2005 zal het precies 15 jaar geleden zijn dat Roald Dahl zijn laatste adem uitblies. Sinds de publicatie van James and the Giant Peach (De Reuzenperzik) in het begin van de jaren 1960 werden zijn verhalen door miljoenen kinderen verslonden. De meeste critici en literatuurwetenschappers waren echter minder enthousiast. Zij vonden Dahl een vulgaire antifeministische racist, die geweld en schunnige taal niet schuwde.

 
In een artikel in NRC Handelsblad beschrijft India-correspondent Anil Ramdas hoe een traditioneel Indiaas visserslied door een Amerikaanse rapartiest wordt gesampled, herschreven en vervolgens een wereldhit wordt. Omdat de nieuwe tekst obsceen klinkt en de melodie van het lied ‘gestolen’ is, wordt het nummer in India verboden. Het gevolg is dat de Indiase jeugd het massaal van het Internet downloadt om er semi-clandestien op te dansen. Althans, de jongens dansen erop, want in India mogen meisjes zelfs semi-clandestien niet dansen, roken of drinken.

DE MULTISEKSUELE SAMENLEVING
Matthieu van den Bogaert
 
“Wat is de kleur van de homoseksueel? Ik denk niet dat de homoseksueel roze is. Ik denk al helemaal niet dat de homoseksueel rood is. Ik denk dat de homoseksueel geen kleur heeft, dat hij transparant is, doorzichtig. Hij kleurt naar zijn omgeving en past zich kameleontisch aan.” 
 
Het bovenstaande citaat uit het werk van Sanders vat mooi samen wat het grootste probleem is bij het wetenschappelijk onderzoek naar holebi’s. Een gouden gids waarin alle mensen zijn opgenomen met homoseksuele gevoelens bestaat immers niet.