Een persoonlijke reflectie op onder andere ambiguïteit, auteurschap, het internet en interpretatie aan de hand van een atlas, essays en een doolhof.

Een ontwerp dat ontstaat door verbeelding dat zorgt voor een stimulans voor het geheugen om zo een andere kijk te geven op de traditie van architectuur.

Een oneindige collage van ideeën en perspectief zijn
een reflectie op hoe ik ervaring en herinneringen verzamel.
Anders dan een toerist of pendelaar te zijn die doelt
naar het verwachte, probeer ik te achterhalen hoe
we herinneringen, essentie en gevonden beeldmateriaal
terug zichtbaar kunnen maken in en vanuit het dagelijkse leven.

Architectuur in en als mentale ruimte.
Het waarlijk toevertrouwen van persoonlijke herinneringen aan de architectuur door deze te beschouwen als blindspot.

DE KUNST VAN DE HERINNERINGWAAROM WE FEDERICO FELLINI NOOIT ZULLEN VERGETENHet filmfestival van Gent eert dit najaar de Italiaanse cineast Federico Fellini (1920-1993) met een grote overzichtstentoonstelling. Na de liefdesverklaring van Paolo Sorrentino’s oscarfilm La Grande Belezza lijkt Fellini’s herinnering levendiger dan ooit. Maar wist je dat herinneringen eigenlijk dichter aansluiten bij de verbeelding dan bij de realiteit?

Contrasterende herinneringen aan het leven in Belgisch-CongoIk heb in mijn thesis voor de opleiding master in de geschiedenis niet gepoogd om dé geschiedenis van ons koloniaal verleden in Belgisch-Congo te gaan neerpennen. Ik heb me doorheen het onderzoeksproces toegelegd op het beschrijven en contrasteren van verschillende geschiedenissen van het koloniale verleden.

Het Huis van de Europese Geschiedenis - Het creëren van een plaats voor reflectie en debat of het construeren van een meta-narratief voor Europa?In 2015 zal de droom van de vorige President van het Europese Parlement, Hans-Gert Pöttering, uitkomen: het Huis van de Europese Geschiedenis zal openen in Brussel.

 Geprojecteerd VerledenOver de representatie van herinneringen in film He remembers those vanished yearsAs though looking through a dusty window pane,The past is something he could see, but not touch.And everything he sees is blurred and indistinct.  Dit wondermooi stukje tekst, dat zich aan het eind van Wong Kar-Wai's In the Mood for Love als coda op het scherm presenteert, attesteert in de eerste plaats de wazigheid van ons geheugen. In het bijzonder roept dit gedicht, en in het verlengde daarvan, de ganse film, de vraag op welke relatie narratieve film heeft tot ons herinneringsproces.

 Zoveel merknamen… Maar welke onthouden wij nu? Heeft u enig idee met hoeveel commerciële boodschappen we dagelijks geconfronteerd worden op tv, op het internet, in magazines, in het straatbeeld enzovoort? Meer dan tien jaar geleden werd er geschat dat mensen blootgesteld worden aan duizenden marketingboodschappen per dag. Dit zal met de ontwikkeling van de nieuwe media waarschijnlijk eerder vermeerderd in plaats van verminderd zijn.