Verpleegkundige aanpak in de behandeling van doodsreutel en ondersteuning van de naasten.

Alhoewel nabestaanden van slachtoffers van levensdelicten (moord en doodslag) ook slachtoffers zijn, krijgen zij vaak niet de aandacht die zij verdienen. In dit onderzoek werd dan ook getracht om, via kwalitatieve interviews, in kaart te brengen hoe dergelijke nabestaanden hun slachtofferschap ervaren. Hierbij werd nagegaan of er, naast een primaire victimisatie (de directe gevolgen van het misdrijf), ook sprake is van een secundaire victimisatie (ten gevolge van de houding van allerlei actoren waarmee de desbetreffende personen in contact komen).

Voor vele mensen zal de link tussen de opvang van nabestaanden en de politie niet onmiddellijk duidelijk zijn. Als je aan mensen vraagt welke associaties het woord politie bij hen oproept, krijg je vaak antwoorden in de trend van : ‘de politie regelt het verkeer’, ‘de politie lost misdaden op’, ‘de politie geeft boetes’, … Slechts een beperkt aantal mensen is er zich echter van bewust dat één van de taken van de politie ook het opvangen van nabestaanden is.