Hoe moeten verpleegkundige omgaan met de behandeling van PTSS bij Oekraïense vluchtelingen die in België aankomen?

Morele distress is een psychologische angst bij hulpverleners om zich in een situatie te bevinden die de professional tegenhoudt om moreel correct te handelen. Morele distress is veel voorkomend bij frontliniewerkers, onder andere OCMW-medewerkers. Ze krijgen te maken met twee verschillende vluchtelingenstatuten die op papier dezelfde rechten zouden bevatten, maar in realiteit verschillend worden ingevuld. Deze masterproef tracht bij te dragen tot de kennis over de invloed van verschillende vluchtelingenstatuten op OCMW-medewerkers. Het onderzoek is tot stand gebracht door middel van een online enquête dat verstuurd werd naar alle OCMW’s over heel Vlaanderen. Deze enquête bevatte kwantitatieve data met een kwalitatief luik, dit bood de mogelijkheid om bepaalde keuzes te beargumenteren/ondersteunen in de open vragen. Uit de data bleek dat vele respondenten moeite hebben met de eisen van het beleid bij de verschillende statuten. OCMW-medewerkers streven naar een gelijke behandeling onder cliënten en proberen onderbenutting van de rechten te vermijden. De voorkeursbehandeling ten aanzien van de Oekraïense vluchtelingen wordt niet geapprecieerd en wordt gezien als discriminatie ten aanzien van de andere kwetsbare groepen in de samenleving. De wijze waarop het beleid snel ingreep bij de Oekraïense vluchtelingen wordt gezien als een good practice dat ook aangemoedigd moet worden bij andere vluchtelingengroepen.
Conclusie, OCMW-medewerkers ervaren morele distress door niet dezelfde kansen te kunnen bieden aan hun cliënten vanwege de regels van de verschillende overheden.

Oekraïne, een land vollop in oorlog, is sinds 2022 officieel kandidaat-lidstaat van de EU. Met welke bril kijken invloedrijke media hiernaar?

Na de invasie van Rusland in Oekraïne reageerde Belgische burgers massaal op de oproep van de overheid om Oekraïense vluchtelingen thuis op te vangen. Dit onderzoek gaat na wat de drijvende krachten zijn achter de wijdverspreide solidariteit voor Oekraïense vluchtelingen.

Dit onderzoek poogt de impact van de Russische inval van Oektaïne op de status quo van de Kaukasus regio vast te leggen. Wegens de waardevolle lessen die men hieruit kan halen voor Europa en de rest van de wereld. Tenslotte schetst het tevens een beter beeld van Turkijes buitenlands beleid.

Na de annexatie van de Krim begonnen veel internationale media te verwijzen naar Rusland als een expansionistische agressor. Deze thesis onderzoekt of Rusland werkelijk de ambitie heeft om zijn terrein uit te breiden of dat haar huidige optreden in Oekraïne eerder een defensieve reactie was op het protest van Euromaidan en de installering van een prowesters regime in Oekraïne.

Niet al wie zoet is krijgt Europees lekkers
 
Oekraïne, winter 2004. Misschien herinnert u het zich nog wel: oranje gekleurde beelden van duizenden betogende burgers, woedend na corrupte verkiezingen. Deze Westers gezinde oppositie dwingt een regime op de knieën: de Oranje Revolutie is een feit. En de Europese Unie juicht. Maar wat blijft er vier jaar later over van deze nieuwe democratische hoop?
 
Terughoudendheid is vandaag het Europese codewoord. In reactie op de Oranje Revolutie was dat niet anders.