Deze thesis bestudeert de fenomenen van technostalgie en retromarketing en -branding in de hedendaagse totstandkoming van populaire muziek. Dit verlangen naar gedateerde audiotechnologieën wordt vooreerst gekaderd binnen een algemenere retrospectie, die door auteurs als Svetlana Boym en Simon Reynolds wordt erkend als een historisch maar ook eigentijds fenomeen met particuliere karaktereigenschappen. In haar peiling naar de drijfveren achter anachronistische consumptie stelt deze meesterproef die nostalgische verklaring echter in vraag.