Detectie van exoplaneten door middel van 1.) uitbreiding van Principal Component Analysis in Angular en Spectral Differential Imaging technieken en 2.) vooronderzoek naar de mitigatie van een onderdrukkend signaalartefact.

Mijn scriptie behandelt de inclusie van de invloed van magneetvelden in modellen van pulserende/'bevende' sterren.
Afhankelijk van de configuratie van het magneetveld en haar sterkte, worden verscheidene frequentieshifts waargenomen die diagnostisch kunnen dienen om stermodellen te verbeteren. Zo kan aan de hand van observaties het intern magneetveld worden bestudeerd, en, daaraan gekoppeld, de interne sterstructuur, die van uitermate belang is voor het bepalen van de verdere evolutie van de ster. Die evolutie is belangrijk, aangezien ze onder andere bepaalt hoe de ster, een kosmisch-chemische 'fabriek', zijn elementen verspreid over het universum.

In deze masterscriptie wordt onderzocht of het mogelijk is om natuurlijke grondstoffen in de ruimte te ontginnen, zonder het internationaal recht daarbij te schenden.

Integendeel tot hetgeen lang gedacht werd was de studie van hemelinvloeden in de achttiende eeuw helemaal niet dood. Wetenschappers, en dan voornamelijk artsen, deden wel afstand van de term'astrologie', maar bleven de effecten van zon, maan en planeten op het menselijke lichaam onderzoeken.

In deze scriptie wordt een methode bestudeerd om het magnetisch veld in de atmosfeer van de zon, i.e. de corona, te bepalen. Dit magnetisch veld veroorzaakt zonne-uitbarstingen die, wanneer ze gericht zijn naar de aarde, grote schade kunnen aanrichten aan onze sattelieten en andere technologie op aarde.

Complexe structuren in geëvolueerde sterren  De sterrenhemel heeft de mensheid sinds de Oudheid reeds gefascineerd. Groot of klein, jong of oud,iedereen houdt ervan te turen naar de ‘vuurvliegjes’ verspreid over een donkere nachthemel. Maar erschuilt heel wat complexiteit achter deze flikkerende stipjes licht.

p { margin-bottom: 0.25cm; direction: ltr; line-height: 120%; text-align: left; widows: 2; orphans: 2; }
Carl Sagan zei ooit, “Er zijn meer sterren in het Universum dan zandkorreltjes van alle stranden op aarde samen”. Wanneer dit duizelingwekkend aantal je nog niet verbaast, wees je er dan bewust van dat alles wat je ziet, aanraakt, eet, ja zelfs je lichaam, is samengesteld uit sterrenstof.

Het stoffige medium tussen de sterrenMinstens één derde van het sterlicht in sterrenstelsels wordt geabsorbeerd door interstellair stof. Om te achterhalen hoeveel stof er aanwezig is in een sterrenstelsel en hoe het verdeeld zit, stellen we gedetailleerde computermodellen op van deze systemen. Met deze modellen kunnen we eveneens een aantal voorspellingen doen over de lichtgevende eigenschappen van het stof.

Trillende sterren tonen hun kernVerschillende types rode reuzen Ook al worden onze telescopen groter, sturen we ze de ruimte in en zien we het licht in meer kleuren dan ooit tevoren, dan lukt het nog niet om binnen te kijken in een ster! Gelukkig bestaan er echter indirecte methodes om het haast onbekende inwendige van een ster te bestuderen. De meest geliefde techniek in de sterrenkunde is asteroseismologie, waarbij de periodieke variaties in de lichtsterkte van de ster onderzocht worden. Net zoals er aardbevingen zijn bij ons op Aarde, hebben sterren ook trillingen aan hun oppervlak.

Een reis naar Super-AardesSterrenkunde is de oudste tak van de wetenschap die de mensheid kent. Onderzoek naar exoplaneten is echter pas recent ontwikkeld. Exoplaneten, planeten in een baan rond andere sterren dan de zon, staan zo ver weg en zijn zo moeilijk op te sporen, dat de eerste exoplaneet pas ontdekt werd in 1992. De eerste super-aarde, CoRoT-7b, werd gevonden in 2007 met de hulp van de CoRoT-ruimtetelescoop. Meer dan 300 dergelijke super-aardes zijn momenteel geïdentificeerd.