De scriptie '(On)beperkt (t)huis' bestudeert de aspecten die bijdragen tot het welbevinden van meerderjarigen met een licht verstandelijke beperking in kleinschalige woonvormen. De opkomst van kleinschalige woonvormen sluit aan bij de groeiende inclusie-gedachte én de veranderingen in de zorg. Dit resulteert in de creatie van een kleinschalige woonproject voor 8 meerderjarigen met een licht verstandelijke beperking waarin het thuisgevoel en welbevinden van de bewoners centraal staat.

Wat kunnen we leren uit de Pakistaanse cohousingprojecten om de cohousing principes in Vlaanderen te verbeteren? 'Cohousing' en de 'Pakistaanse wooncultuur' vormen de twee grote onderwerpen van deze thesis. Via multiculturele principes, wil ik de factoren en onderliggende systemen vinden die de kwaliteiten van het 'cohousen' kunnen versterken. Aan de hand van een analyse en case study's gaan we na welke Pakistaanse woonpatronen een meerwaarde kunnen bieden voor Vlaamse cohousingprojecten. Ik wil de aspecten van het wonen en het gebruik van ruimtes herbekijken vanuit 'mijn' cultureel perspectief enen hier conclusies uit trekken.

Deze bachelorproef presenteert adviezen om cohousing in Limburg te bevorderen. Daartoe schetst dit eindwerk eerst een gedetailleerd beeld van de vijf bestaande Limburgse cohousingprojecten en legt het vervolgens de belemmeringen voor cohousing in de provincie bloot.

In deze masterscriptie wordt er gezocht naar een manier om gemeenschappelijke woonvormen zodanig in te passen in de huidige individualistische wooncultuur dat ze een sociale meerwaarde bieden binnen een stedelijke omgeving. Gemeenschappelijke woonvormen zijn namelijk bekend om hun sociale meerwaarde binnen de projectgrenzen, maar hoe kunnen gemeenschappelijke woonprojecten een meerwaarde bieden voor de bredere omgeving en op deze manier een ware trendbreuk realiseren?

This study is an initial attempt to investigate how alternative housing can contribute to a better integration of Unaccompanied Young Adult Refugees (UYAR) in Ghent. It recognizes the vulnerability of the target group and tries to meet their social, cultural and practical needs. Respondents, both stakeholders and UYAR, took part in qualitative research by participation in in-depth interviews and focus discussion. The results show that UYAR suffer from socio-cultural isolation and experience difficulty establishing an inter-ethnic network. Furthermore, they experience obstacles in their search for a house. Discrimination, high rental prices and difficulties with domicile are some of the most common problems. This study claims that alternative housing such as cohousing between UYAR and native-born Belgian student s would both solve the housing problems and the social segregation of UYAR. It will stimulate positive integration by ‘social learning’ and benefits the native students as well in finding proper housing and experience a multicultural way of living. The results suggest that a similar model would be beneficial for all stakeholders, but hard to reach because of legal and budgetary restrictions. Therefore, profound research should be set up to investigate the possibilities to adapt the legal frame. Also, a detailed financial plan is required to discover the feasibility and to adapt the plan if necessary. These recommendations are reserved for experts.