"Een lanceerplatform in de sportjournalistiek"

In het kader van de viering 20 jaar Vlaamse Scriptieprijs blikken we met een aantal oud-winnaars terug op de voorbije 19 edities. In 2004 zegevierde Frederik Backelandt met z’n scriptie “Ons rijke Vlaamse wielerleven en het wielerflamingantisme: 'Sportwereld' als gangmaker van identiteit in het interbellum”, waarin hij zich als een leeuw vastbeet in het leven en werk van Karel Van Wijnendaele (pseudoniem voor Karel Steyaert, 1882-1961), de bijna mythische verslaggever van de volkse Vlaamse krant "Sportwereld". De jury omschreef Frederiks scriptie als “een fresco dat een beeld geeft van Vlaanderen, minitieus geborsteld”.

De wielermicrobe is Backelandt nooit kwijtgeraakt. Na zijn studies werkte hij een tijdlang als wielerjournalist bij Het Nieuwsblad en intussen is hij hoofdredacteur van Grinta!, hét magazine voor de actieve fietser. Daarnaast schrijft hij als freelancer ook geregeld bijdragen voor onder meer Sport/Voetbalmagazine en Procycling. Wij spraken met Frederik. Niet over Vlaanderens mooiste, stalen rossen of carbon frames, maar wel over zijn deelname aan en overwinning in de Vlaamse Scriptieprijs.

Frederik, nam je destijds op eigen initiatief deel aan de Vlaamse Scriptieprijs of werd je hiertoe aangespoord door je promotor?

Dat kan ik me niet concreet meer herinneren. Ik heb sowieso zelf het initiatief genomen maar mogelijk had mijn promotor me gaandeweg mijn scriptietraject al eens attent gemaakt op het bestaan van ‘de Vlaamse Scriptieprijs’.

Waarom zette je de stap om deel te nemen?

Ik ben nogal competitief ingesteld maar dat betekent nog niet automatisch dat ik aan alles zomaar deelneem. Als ik iets in handen heb waarvan ik ben overtuigd dat het enerzijds niet uit de toon zal vallen en anderzijds dat het potentieel heeft, dan ga ik ervoor. Het thema van mijn scriptie behoorde niet meteen tot de klassieke scriptieonderwerpen. Ik zorgde voor een verrassende mix van content en methodiek. Omdat het ‘anders’ was én omdat de scriptie zelf een positieve evaluatie kreeg, geloofde ik vooraf stellig dat mijn inzending een kans maakte.

Hoe heb je het event, de prijsuitreiking, ervaren?

Ik was uitgenodigd op de proclamatie maar wist verder niets concreet. Tijdens de ceremonie werd mijn naam maar niet genoemd en dus kreeg ik stilaan het vermoeden hoog te hebben gescoord. En dat bleek finaal ook. Het is bijzonder hartverwarmend wanneer jouw bloed, zweet en tranen wordt beloond. Ik mocht dan wel al mijn diploma op zak hebben, met deze extra erkenning was ik uiteraard meer dan opgezet. Ik kreeg aandacht van mensen (zetelend in de jury) die verbonden waren aan media en uitgeverijen en werd geïnterviewd door Friedl’ Lesage. Plots was ik ‘iemand’. Zo ervoer ik het althans. Na de proclamatie, op de receptie, volgde dan het ‘netwerken’. Daar is mijn leven na de studie begonnen.

Wat heeft het winnen van de Vlaamse Scriptieprijs voor jouw carrière betekend?

Het winnen van de Vlaamse Scriptieprijs was mijn lanceerplatform in de (sport)journalistiek, de wereld waarin ik altijd al wilde belanden. En bovendien ontsproot uit het winnen van de Vlaamse Scriptieprijs mijn eerste boekpublicatie: ‘Koarle!’ in 2006. Ik kreeg vrijwel onmiddellijk de kans van ‘Het Nieuwsblad’ om drie jaar lang voluit mee te draaien op de wielerredactie waar ik ‘de stiel’ heb geleerd. Daarna ben ik beland in de magazinewereld en sinds 2009 ben ik hoofdredacteur van het fietsmagazine Grinta!. De Vlaamse Scriptieprijs staat duidelijk vermeld op mijn CV. Ik vind het nog steeds een mooi visitekaartje.