Elias Deleener, genomineerde Vlaamse Scriptieprijs 2016

Artikel

Op 20 december maken we in Brussel bekend wie de Vlaamse Scriptieprijs wint. In aanloop naar de uitreiking laten we de kandidaten zich even voorstellen. Vandaag: Elias Deleener, Master in de Nautische wetenschappen (Hogere Zeevaartschool Antwerpen). 
 
Elias DeleenerElias Deleener (Master in de Nautische Wetenschappen - Hogere Zeevaartschool Antwerpen)
Scriptie "Hulpsystemen die sneller en economischer varen in de koopvaardij bevorderen" 

De inspiratie voor mijn thesis haalde ik uit een reportage over de kortvinmakreelhaai op Discovery Channel.  

 

De scriptie
In duizenden jaren ontwikkelde de kortvinmakreelhaai speciale tandjes op zijn huid (een haai heeft geen schubben maar zgn. dental dermicles) die bepaalde wervelingen veroorzaken waardoor een soort vacuüm rond de vis ontstaat. Dit zorgt ervoor dat de haai haast geen wrijvingsweerstand meer ondervindt tijdens het zwemmen. De jongste jaren werden op scheepshuiden (de buitenbekleding van scheepsrompen) tal van projecten getest om de wrijvingsweerstand te verminderen. Want minder weerstand betekent betekent minder brandstofverbruik. En dat ligt enorm hoog in de scheepvaart: een zeeschip met 8.500 containers verbruikt bij ecospeed (energiezuinige snelheid) zo'n 155 ton stookolie per dag. 

Een van de meest effectieve toepassingen om weerstand te verminderen is het gebruik van micro-luchtbubbels: kleine luchtbubbels worden onder het schip geblazen waardoor dat als het ware op een luchtlaag in plaats van op water vaart. Het probleem met die techniek is dat die bubbels na een paar meter varen samenklonteren en hun effectiviteit verliezen. De combinatie van de schubben en bubbels zou volgens Deleener een oplossing kunnen bieden: door de wervelingen zouden de luchtbubbels worden vastgehouden en niet meer samenklonteren. In zijn scriptie beschrijft hij eerst een aantal speciale toepassingen om efficiëntie tijdens het varen te verhogen. Dan komt de gedetailleerde beschrijving van de haaienhuid – de denticles – en de beschrijvende werking. Het volgende deel gaat over zijn eigenlijke experimenten: het uitvergroot 3D-printen van deze denticles, het maken van de sleepplaten en de meet opstelling, de testen en om te eindigen de resultaten en de besluiten.

Een nieuwe stap lijkt gezet om sneller en economischer te kunnen varen. Het sterkt Elias Deleener in zijn overtuiging dat op zijn onderzoek zal worden verder gewerkt en deze systemen in de nabije toekomst hun toepassing zullen vinden in het scheepstransport.

Lees meer "Haaienschubben als weerstandsvermindering in de koopvaardij

Na jaren van hard studeren dacht ik even vakantie te nemen, maar mijn droomjob riep. Dus vertrok ik de dag na mijn diploma-uitreiking reeds met mijn eerste contract voor een trip van 6 weken op zee aan boord van de Verdi, een tankschip van 100 meter lang. 

Scriptie schrijven
“Eens ik de goedkeuring had voor dit thesisonderwerp, ben ik beginnen zoeken naar eerdere studies rond soortgelijke ontwerpen. In de vele werken die ik vond, bleek dat er nooit echt “denticles” was geëxperimenteerd. Dus diende ik, afgaand op microscoopbeelden van deze haaienhuid, een schaalvergroting te maken op maat van bijvoorbeeld een tanker. Na deze uitvergroting kon ik - dankzij mijn promotoren die een 3D-printer ombouwden– schubbenpatronen printen en op een plaat kleven om een voldoende groot testoppervlak te creëren. Het werd bijzonder zwaar toen bleek dat gerenommeerde onderzoeksbedrijven niet meewerkten en dus moest gezocht worden naar een geschikte wijze om de sleeptesten uit te voeren. We moesten daarbij nadenken over de bouw van een meetopstelling, sleepplaten, luchtslangen, hellingshoeken tijdens het varen, … Al vlug bleek dat de geplande opstelling op een rubberboot onmogelijk werd en weerom ging de moraal eruit. Maar uiteindelijk werd de oplossing gevonden om de sleeptesten te doen met een stabiel schip van 30 ton. Enkel zo konden meetafwijkingen worden vermeden. Weerom werd het even moeilijk toen de meetopstelling plooide onder de optredende krachten, maar dit kon snel worden verholpen. Een ander spannend moment was toen de kustwacht poolshoogte kwam nemen van die vreemde opstelling achter het schip. Maar dat alles werd ruimschoots goedgemaakt tijdens de verwerking van de resultaten: die wezen op een spectaculaire daling van de wrijvingsweerstand bij een combinatie van denticles en luchtbubbels bij een welbepaalde druk. Zo’n voldoening na zo hard labeur had ik nog nooit ervaren. Ik wist ook meteen: hier zit toekomst in! 

Het leven na de scriptie
“De dag na de diploma-uitreiking vertrok ik met mijn eerste contract van 6 weken op de Verdi, een kleine chemische tanker van bijna 100 meter in lengte. Initieel dacht ik eens verlof te nemen na jaren van hard studeren, maar mijn droomjob riep me vroeger. Na dit eerste leerrijke contract stond dan een vakantie van 5 weken te wachten. Ik tekende hierna mijn tweede contract van 3 maand op een zusterschip, de Bellini. Met deze chemische tankers trotseer ik samen met 11 andere geweldige crewleden van verschillende nationaliteit de rustige, hoewel op sommige momenten ook heel woelige, Noordzee, Baltische zee en het Engels kanaal. Eén van de drukste scheepvaartroutes op de wereld. Elke 2 dagen bevinden we ons ergens anders in Europa. Van zeeziekte heb ik gelukkig geen last maar ik kan zeggen dat ik al enkele keren een reddingsvest onder mijn matras van mijn bed heb moeten steken om ervoor te zorgen dat ik niet uit bed rol, terwijl alle spullen in mijn cabine zich van de ene zijde naar de andere zijde verplaatsen! Als officier in opleiding werk ik bijna 80 uur per week, 7 dagen op 7. Het werk bestaat vooral uit: oplijnen van de pijplijnen op dek, anker op en neer laten, ankerwacht lopen, helpen bij het kuisen van de tanks, onderhoudswerken aan het schip, navigatiewachten lopen, correcties maken voor de zeekaarten en publicaties, passageplans maken, vanuit de 'cargo control room' het proces van laden, lossen en ballasten uitvoeren en wel het belangrijkste van allemaal: veiligheid garanderen aan boord! Veiligheid is enorm belangrijk omdat de chemicaliën die we transporteren kankerverwekkend kunnen zijn, ernstige brandwonden, ademhalingsproblemen, etc. kunnen veroorzaken. Momenteel verblijf ik dus vooral op zee en is mijn project even op rust. Mijn hoop is nog steeds dat er verder mee wordt ontwikkeld en ik over een aantal jaar kan varen met een schip waarop deze denticles en luchtbubbels hun toepassing hebben.”

Share this on: