Wat als het huwelijk geen zekerheid meer biedt?

Wanneer het huwelijk geen zekerheid meer biedt en er ernstige echtelijke moeilijkheden zijn is het aangewezen voor beide echtgenoten en evenzeer voor de kinderen, dat beide partijen blijven openstaan voor een open gesprek.

Als elke poging tot verzoening faalt, staan er wettelijk voor de echtgenoten een aantal mogelijkheden open. Men kan kiezen om uit de echt te scheiden of men kan kiezen om nog even na te denken over het huwelijk en aan de vrederechter dringende voorlopige maatregelen te vragen.

Deze maatregelen laat beide partners toe om zich te bezinnen over het voortduren van de relatie door voorlopig gescheiden te gaan leven. De vrederechter zal de voorlopige situatie van de partners regelen, met name de regeling uitwerken voor de eventuele gemeenschappelijke kinderen, alsook de patrimoniale verhoudingen tussen de partners regelen.

Kiezen de echtgenoten om het huwelijk stop te zetten dan kan de voorzitter van de rechtbank van eerste aanleg voorlopige maatregelen bevelen zodat de echtscheidingsprocedure goed verloopt.

De techniek van de dringende voorlopige maatregelen werd door de wet van 20 juli 1932 ingevoerd in het Burgerlijk Wetboek, wat een verandering bracht in de ondergeschikte positie van de gehuwde vrouw. De wetgever wilde de gezinsleden beschermen tegen het plichtsverzuim van een echtgenoot, voornamelijk de man die de maritale en vaderlijke macht bezat. Met de wet van 14 juli 1976 werd het toepassingsgebied van de dringende voorlopige maatregelen verruimd en werd de vrederechter, die meer en meer familierechter werd, bevoegd verklaard om dringende voorlopige maatregelen te nemen.

Meer en meer koppels ondervinden echtelijke moeilijkheden wanneer ze getrouwd zijn of samenwonen. Wanneer ze geconfronteerd worden met echtelijke moeilijkheden zullen de echtgenoten voor de beslissing komen te staan of ze nog willen verder samenleven en of ze hun huwelijk nog een kans willen geven. Door de techniek van dringende voorlopige maatregelen kan de periode tussen het begin van de problemen en de definitieve scheiding overbrugt worden en hoeven de partners nog niet meteen hun huwelijk laten varen.

De dringende voorlopige maatregelen zijn niet zozeer een sanctionering van de huwelijksplichten, maar zijn een crisisinterventie van de vrederechter. De vrederechter zal proberen de echtgenoten te verzoenen. Als de verzoening niet mogelijk is zal hij maatregelen nemen. Aan deze maatregelen hangt een bepaalde termijn. De verplichting rust bij de partijen om het vonnis uit te voeren, doch kunnen ze op gelijk welk moment verzoenen en terug samen te gaan wonen.

Wanneer er van verzoening geen sprake is kan er een echtscheidingsprocedure worden opgestart voor de rechtbank van eerste aanleg. De voorzitter van de rechtbank van eerste aanleg kan voorlopige maatregelen bevelen. Met deze maatregelen kan men de noodzakelijke schikkingen nemen met betrekking tot de persoon, het levensonderhoud en de goederen van de echtgenoten of van hun kinderen, in de loop van de echtscheidingsprocedure. Vermits een echtscheiding niet op één dag geregeld is kan er een noodzaak bestaan om dringende aangelegenheden te regelen.

De techniek van dringende voorlopige maatregelen is tot op heden een belangrijk juridisch proces ondermeer door de uitbreiding van het toepassingsgebied, waardoor er al in veel gezinsmoeilijkheden is tussen gekomen.