Toeristen voeden wildlife maffia in Nicaragua

Je bent misschien wel crimineler dan je denkt. Duizenden toeristen nemen souvenirs van wilde dieren mee van vakantie. Eén van de landen waar dergelijke souvenirs worden gemaakt, is Nicaragua. Reptielenhuiden, opgezette dieren en sieraden van de schild van de zeeschildpad zijn slechts enkele voorbeelden van producten die verkocht worden. Hoe kan die handel in stand gehouden worden? Antwoorden werden ter plaatse gezocht en gevonden.

Iedereen doet het wel: op het einde van een reis de koffer opvullen met souvenirs uit het land van bestemming. Het lijkt onschuldig, maar dat is het niet altijd. De kans bestaat dat je een illegaal product mee naar huis smokkelt. Net als bij drugs en wapens, is het verboden om bepaalde souvenirs van wilde dieren te kopen. In tegenstelling tot andere verboden goederen, zijn de souvenirs makkelijk te vinden op lokale marktjes.

Illegaal netwerk

Het gevolg van de handel is dat soorten als zeeschildpadden en krokodillen in Nicaragua dreigen te verdwijnen. Er bestaan wetten die de dieren moeten beschermen, maar in de praktijk worden die niet nageleefd. Een groot illegaal netwerk zorgt ervoor dat dieren vanuit de natuur tot op de markten komen.

Ook de verkopers erkennen dit probleem. Toch voelen ze zichzelf niet verantwoordelijk voor de gevolgen. “Jammer, maar als de politie er niet naar omkijkt, waarom zouden wij het dan wel doen?” Zolang toeristen de producten blijven kopen, zullen verkopers ze aanbieden. Het is de vraag van de toeristen die de motor laat draaien. Zij moeten inzien dat ze zelf ook schuld hebben bij de criminele praktijken.

Dierenleed

Professor in de dierengeneeskunde en dierenrechenstrijder Enrique Rimbaud haalt een ander aspect van de handel aan. Hij vertelt dat de manier waarop de dieren gedood worden onrechtvaardig is. Ze halen ingewanden uit nog levende padden of doden krokodillen met een steen. Bij zeeschildpadden snijden ze het schild af terwijl het dier nog leeft. Er wordt geen rekening gehouden met de rechten van de dieren, voor zover die in Nicaragua bestaan.

Onwetende toeristen

Waar komt die vraag dan vandaan? Je zou toch denken dat als mensen kennis hebben van de gruwelpraktijken, ze die souvenirs links laten liggen. Uit ondervragingen bleek dat toeristen niet snel de link leggen tussen het souvenir en zijn oorsprong. Ze toonden interesse in de souvenirs maar wisten niet dat die van wilde dieren werden gemaakt. Zelfs wanneer toeristen een opgezette pad in hun handen kregen, dachten ze dat het van hout was.

Uit het onderzoek kwam een duidelijke paradox naar voor. Er is vanuit de toeristen een vraag naar souvenirs van wilde dieren, maar ze verklaren unaniem tegen de verkoop te zijn. De naïviteit van de toeristen is dus de drijfveer voor het uitroeien van bepaalde diersoorten. Dat wil zeggen dat het probleem onder de aandacht brengen wel een gunstig effect kan hebben.

Sensibilisering

Een sensibiliseringscampagne zou kunnen helpen tegen de strijd van de handel in producten van wilde dieren. Door mensen bewust te maken van het probleem, zouden ze zich mee verantwoordelijk kunnen voelen. Ze vinden het moreel verkeerd om wilde dieren te doden voor souvenirs. Een campagne is nodig om hun koopgedrag op die mening af te stemmen.

Ook de verkopers lijken bereid te zijn om mee te werken aan een campagne. Ze hebben zelf weinig te verliezen omdat ze genoeg andere spullen verkopen. Door hen in te lichten over de gevolgen van de illegale handel, kunnen ook zij de toeristen mee bewustmaken.

Het is een vreemde gedachte: terwijl juweelkistjes er vol van zitten, sterft de zeeschildpad in het wild uit. Dit beeld roept bij veel mensen verontwaardiging op. Toch zorgt de onwetendheid van toeristen ervoor dat dit realiteit lijkt te worden. Milieuorganisaties kunnen via de politieke weg weinig doen. Sensibilisering van kopers en verkopers is daarom de manier om het probleem aan te pakken.