IK PAS, DUS IK BEN: Wat paskamers ons vertellen over de maatschappijWanneer bent u, lezer, voor het laatst een kledingzaak spontaan binnengestapt? Herinnert u zich de smalle doorgangen, de hoge kledingrekken, de nauwe deur van de paskamer, en de starende ogen? Wellicht niet. Wellicht was het geen opvallend moment in uw drukke weekschema, dat u zonder veel problemen aanpaste om snel even dat kleedje of die broek aan te trekken.Voor vele mensen betekent een winkeluitstap echter het begin van veel ellende.

 
“Vlaamse stations: toegankelijk voor rolstoelgebruikers?!”
 
Veel onderzoek heeft reeds aangetoond dat rolstoelgebruikers problemen ervaren bij het gebruikmaken van het openbaar vervoer. Dit komt omdat ze, naast hun persoonlijke afmetingen, ook nog eens de afmetingen (minimum 0.90m x 0.90m) van hun rolstoel met zich meenemen. De ervaring van deze problemen is in tegenstrijd met de wetgeving rond toegankelijkheid. Deze stelt dat elke omgeving voor elke persoon toegankelijk moet zijn, ongeacht of deze persoon al dan niet een beperking heeft.

Als een vis in een aquarium       
 
In december 2006 belandde een man met afasie in de cel en vervolgens in een gesloten asielcentrum omdat hij niet kon zeggen wie hij was. De politie beschouwde hem als een illegale Rus. Dit jammerlijke voorval illustreert dat afasie nog veel te weinig gekend is.
 
Afasie tast de mens aan in zijn meest authentieke functie. Immers, wat is er meer vanzelfsprekend dan ‘spreken’ en onze gedachten en gevoelens uiten in ‘woorden’. Men schat dat er in België meer dan 20.000 personen met afasie zijn.