Onderrepresentatie van vrouwelijke politici blijft aanwezig in het Vlaamse perslandschap. Niet alleen komen vrouwelijke politici minder vaak aan bod in de krant, ook inhoudelijk worden ze op een stereotiepe wijze besproken. Dit is alarmerend vanwege de negatieve impact die deze ongelijke vertegenwoordiging heeft op de verkiezingsvooruitzichten van vrouwelijke politici, hun geloofwaardigheid en de politieke interesse van jonge meisjes en vrouwen.

De vervolging van Socrates weerspiegelt de erfzonde van de democratie. Ofschoon de democratie de kiemen heeft gezaaid van het principe van de vrijheid om te spreken, belemmert deze vrijheid de mogelijkheid tot waarheidspreken in de democratie. Tussen waarheid en politiek en tussen vrijheid en democratie ontstaat dientengevolge een contradictie. Foucault en Spinoza bieden ons de conceptuele middelen aan om deze contradictie te interpreteren in het licht van de eertijdse en hedendaagse crisis van de democratie. Volgens Foucault is het belangrijk dat er plaats wordt gemaakt voor waarheidspreken in een democratie, beheerst door de norm van de vrijheid. Volgens Spinoza kan de democratie dan weer worden beschadigd door de subversieve effecten van waarheid. De mogelijke omverwerping van de sociaal-politieke orde wordt door deze subversiviteit geïmpliceerd. Echter is het ten zeerste onwenselijk de huidige democratische orde te willen omverwerpen met de hoop dat de daaropvolgende heilzamer zal zijn. Het probleem van de machtsuitoefening door middel van een waarheidsdiscours is de rode draad doorheen dit onderzoek.

In de winter van 1539-1540 onderneemt Karel V een reis door het land van zijn vroegere rivaal Frans I om het rebelse Gent te gaan onderdrukken. De ontvangst van Karel in Frankrijk was zonder meer bijzonder. Twee vorsten die elkaar niet op het slagveld konden verslaan, trachtten elkaar nu in deugden te overtreffen. De ontmoeting tussen Karel V en Frans I moest niet zozeer bijdragen aan hun vriendschappelijke relaties, maar wel hun eigen beeldvorming alsook de monarchale en mystieke legende rond hun figuur versterken.

Aan de hand van een reeks brieven krijgt de lezer inzicht in bepaalde denkprocessen en ervaringen van een jonge beeldenmaker. Er wordt gereflecteerd over opvoeding, kunstonderwijs en politiek.

In deze thesis wordt de dramaturgie van de leesbaarheid voorgesteld als methode om na te denken over de relaties tussen theater en politiek en dit via het denken en schrijven van theatermaker Bertolt Brecht, dramaturge Marianne Van Kerkhoven en filosoof Jacques Rancière. Na een inleiding op de
raakvlakken tussen theater en politiek volgt een korte samenvatting van de aloude discussies over
autonomie/engagement en vorm/inhoud om uit te komen bij een ‘geëngageerde autonomie’. Het brechtiaanse paradigma dat de toeschouwer via een zo leesbaar mogelijke theatrale bemiddeling bewust probeert te maken van de sociale omstandigheden om hem bijgevolg aan te sporen deze te veranderen
(Rancière 2015 [2008], 13), wordt ernstig geproblematiseerd door Jacques Rancière. Deze verwerpt namelijk elk causaal verband tussen het beoogde effect van een kunstwerk en de uitwerking ervan op de toeschouwer (i.e. hoe de toeschouwer de voorstelling leest). Rancière ziet politiek niet als
de uitoefening van, of de strijd om de macht, maar als een herconfiguratie van een delen van het zintuiglijk waarneembare (partage du sensible). Kunst wordt politiek wanneer ze een poging doet om dit zintuiglijk waarneembare te reorganiseren, zich ervan bewust dat ze niet voorop kan lopen op zijn
mogelijke effecten. Dat is bij uitstek een dramaturgische kwestie. Het is dan ook niet verwonderlijk dat dramaturge Marianne Van Kerkhoven de overgang belichaamt van de meer brechtiaanse strategieën naar een meer rancièristische kijk op de politiek van het theater. Als geen ander bepleit ze dat theater
zich niet noodzakelijk expliciet met politieke issues hoeft bezig te houden, maar dat het wel ten alle tijden een politiek bewustzijn moet cultiveren (Van Kerkhoven 2002 [1996], 169 & [1999], 203). Manieren om dat bewustzijn te communiceren aan de toeschouwer aan de hand van de formulering van
de dramaturgie van de leesbaarheid is het onderzoek van deze thesis. Leesbaarheid ontstaat op de as tussen vorm en inhoud, toegankelijkheid en complexiteit, autonomie en engagement.

Het onderzoek gaat na in welke mate Vlaamse jongeren geleerd hebben om kritisch om te gaan met online politieke informatie. Het masterproefonderzoek kon eerdere bevindingen niet bevestigen die stelden dat bso-leerlingen meer vertrouwen hebben in sociale media dan aso-leerlingen: dit verschilt van persoon tot persoon. De belangrijkste vaststelling was het verschil in aanpak en kwantiteit van lessen mediawijsheid in het aso en bso: de aso-leerlingen hadden hier veel meer over geleerd. Zij zitten hierdoor in een betere positie om goed geïnformeerd naar de stembus te trekken, terwijl iedereen dit moet kunnen in een democratie.

Deze scriptie onderzoekt hoe de populariteit van procesvoering binnen de hedendaagse opvoeringspraktijk valt te karakteriseren en verklaren aan de hand van een typologie van een breed corpus aan theatrale rechtszaak-performances.

Niet alle factchecks zijn factchecks. Een onderzoek naar de kwaliteit van factchecks gepubliceerd in Vlaamse geschreven media op basis van grondigheid, transparantie, onpartijdigheid en systematiek.

Een onderzoek naar de invloed van Twitter op het aantal voorkeurstemmen van de kandidaten bij de lokale verkiezingen van 2018 in Vlaanderen

Er wordt een poging gedaan om de invloed van nieuwsmedia op de kennis van Duitse kinderen te vatten over de vluchtelingencrisis van 2106. Relevante theorieën worden besproken. Het mogelijke gebrek aan faire politieke participatie leidde de verdere vragen van het onderzoek, namelijk: hangt meer nieuwsmedia gebruik samen met een negatievere attitude ten aanzien van vluchtelingen, hangen de attitude van kinderen en ouders samen, speelt socio-economische status (SES) een rol in het algemeen nieuwsmedia gebruik, hangt meer nieuwsmedia gebruik samen met meer kennis en groeit deze kennis tussen de twee gemeten tijdstippen? De thesis is gebaseerd op een secundaire analyse van twee bestaande datasets, uit Duitsland, van maart en september 2016. De resultaten waren gemengd, maar over het algemeen is er steun voor het idee dat kinderen leren van nieuwsmedia, dat hun attitude samenhangt met die van hun ouders en dat er een negatieve shift was in attitude ten aanzien van vluchtelingen. Er werd geen steun gevonden voor de relatie tussen SES en nieuwsmedia gebruik of voor de toename in kennis bij Duitse kinderen. Het leek plausibel dat er faire politieke participatie is in Duistland.