This thesis examines Okada Toshiki’s Ground and Floor and Time’s Journey from the perspective of
post- and nonhumanism, especially in the vein of those dead. Within the various strands of post- and
non-humanism, the focus is on ghosts, especially as described by Jacques Derrida - who coined the
term “hauntology” - and by Mark Fisher, who applied the term to his theory. Post- and nonhuman
philosophy have the potential to inspire creative, innovative and effective ways of re-thinking the
human that surpasses mere humanist self-hatred. By staging ghosts and drawing attention to
nonhuman others, Okada’s theatre fits within this project. I would like to propose that the ghost can
be used as a metaphor within a more fruitful post-anthropocentric worldview. This would be a
Hauntoloscene, a world in which we gain spirit by recontextualizing our relationship with what is not.
The figure of the ghost allows the past to be brought into the present.

Stevent de musical af op haar afgrond ?De scriptie Musical versus melodrama, vriend, vijand of verwanten ? : onderzoek naar het verwantschap tussen de musical en het melodrama legt een basis van waaruit meer onderzoek gedaan kan worden naar zowel de musical als het melodrama en de combinatie en onderlinge invloed van deze twee genres. Misschien dat er naar de geschiedenis gekeken en geleerd kan worden om op die manier deze interessante theatervormen in hun eigen kracht te kunnen laten staan. Het melodrama is als theatervorm al jaren niet meer nadrukkelijk aanwezig.