Deze scriptie zijn brieven en nota’s. De één al meer geadresseerd aan iemand specifiek, dan de ander. Dingen die ik had willen vragen en vertellen. Emoties die ik de vrijheid wil geven om te mogen bestaan, verder dan het doolhof van gedachtekronkels in mijn hoofd. Voor mezelf, maar ook als een soort van voortbestaan van mijn broer. Een soort van levendige herinnering om te bewaren en te kunnen herbeleven. Om te kunnen blijven delen.

In dit onderzoek wordt gekeken hoe we jongeren, tussen de 16-25 jaar in Vlaanderen, kunnen ondersteunen in hun rouwverwerkingsproces door middel van schrijven met pen en papier. Via deskresearch werd een rouwschrift opgesteld waarin jongeren hun gevoelens en gedachten, rond het overlijden van een dierbare, kunnen neerschrijven. Vanuit dit schrijven krijgen ze handvatten aangereikt om met dit overlijden om te gaan en leren ze een aantal coping mechanismen.