Scriptiebank overzicht

Hoewel de laatste jaren veel aandacht uitgaat naar de kwaliteit van voorzieningen voor jonge kinderen, is de middagpauze in het kleuteronderwijs een onderwerp dat vaak onderbelicht blijft. De scriptie ging na hoe het met de jongste kleuters (2,5 – 3 jaar) gaat tijdens de middagpauze. Niet voor elke kleuter verloopt de overgang om op school te blijven eten altijd even vlot.

In dit onderzoek werd artikel 60 op mesoniveau, binnen het OCMW van Aalst, onderzocht. Dit met als doel een zo duidelijk mogelijk beeld te krijgen over hoe deze tewerkstelling loopt en waar er eventueel marge is voor verbetering.

Mijn onderzoeksopzet bestond enerzijds uit een interview met de beleidsmensen, met de ambtenaren die verantwoordelijk zijn voor deze sociale tewerkstelling. Anderzijds uit een focusgesprek met ervaringsdeskundigen, met mensen die of een sociale tewerkstelling positief hebben beëindigd of nog steeds aan het werk zijn als artikel 60.

Aan de hand van mijn ervaring en mijn onderzoeksopzet heb ik mijn veranderingsdoelen opgemaakt. Gezien de ervaringsdeskundigen artikel 60 als een positieve ervaring beschouwden denk ik dat men eerst en vooral moet proberen meer tewerkstelling plaatsen te creëren. Meer plaatsen geeft ook meer kansen dus meer kwetsbare mensen die men zo kan helpen naar werkervaring of zelfs naar een doorstroom naar de reguliere arbeidsmarkt. Hiervoor zal de begeleiding anders moeten worden aangepakt en zal ook de bijhorende subsidiëring moeten herbekeken worden. Zowel op mesoniveau binnen het OCMW te Aalst als op macroniveau en dus op Vlaams, gezien dit recent is overgeheveld van Federaal naar Vlaams.

Een tweede veranderingsdoel, wat ik zou willen gerealiseerd zien, is het verbeteren van de sfeer op de werkvloer ten opzichte van de mensen in artikel 60. Het welbevinden op het werk draagt volgens mij ook bij naar enerzijds je goed voelen in je vel maar anderzijds ook het goed presteren op het werk zelf. Voor mensen in sociale tewerkstelling denk ik dat de motivatie om op zoek te gaan naar een job na artikel 60 groter zal zijn als men een positieve ervaring heeft mogen ervaren.

Ook na begeleiding moet volgens mij beter. In het focusgesprek gaf elke deelnemer aan dat men in het spreekwoordelijke zwarte gat valt na artikel 60. Ook hier zouden we door in te zetten op betere, intensievere begeleiding, de doorstroom naar de reguliere markt kunnen bevorderen.

Ik ben dit eerst en vooral juridisch gaan bekijken, wetgeving versus toepassingen die men hanteert in het OCMW te Aalst. Daaruit bleek onder andere dat een flexibel werktraject, bijvoorbeeld deeltijds werken, wettelijk wel kan. Iets wat mogelijk zou moeten zijn voor iedereen in deze hectische maatschappij, zeker voor kwetsbare mensen die geen (groot) sociaal opvangnet hebben. Ook het loon voor de artikels 60 bepaalt men zelf als OCMW. Naar privé werkgevers toe factureert men 740 euro, openbare instanties die mensen tewerk stelt in artikel 60 betalen niets. Ook het feit dat men enkel leefloon gerechtigden in artikel 60 toelaat, is specifiek voor Aalst en zou dus ook anders kunnen. Er is dus een duidelijk verschil tussen wat er wetmatig mag en wat er in Aalst wordt toegepast. De reden hiervoor ligt meestal bij de subsidiëring die men hiervoor krijgt.

In een tweede invalshoek heb ik de psychosociale bril opgezet. Daar bleek, door de analyse van verschillende theorieën met betrekking tot het welbevinden en het hebben van een job, dat er wel effectief gevolgen kunnen zijn door het al dan niet hebben van een job. Zeker naar kwetsbare mensen toe moeten we hiermee rekening houden, zij hebben misschien bepaalde werkattitudes niet meegekregen van thuis. Doordat ze niet aan het werk zijn, worden ze uitgesloten uit de maatschappij. Men verliest zijn status en heeft niet het gevoel ergens bij te horen, ergens deel vanuit te maken. Aan het werk zijn zal hen dus empoweren, zal hun psychosociaal welzijn erop verbeteren.

Een laatste invalshoek is de hulpverlening. Doordat onze maatschappij volop in transitie is, dient de hulpverlening herbekeken te worden. Sleutelwoord bij hulpverlening is empoweren. Niet enkel doen wat wetmatig moet maar mensen helpen hun doelen te laten stellen en deze te verwezenlijken. De houding van de hulpverlener moet op voet van gelijkwaardigheid zijn en met een onvoorwaardelijke positieve houding ten opzichte van de cliënt met als doel zijn eigenwaarde te versterken.

Ik breng aan de hand van mijn onderzoeksopzet en theoretische staving vijf veranderingsstrategieën naar voor. Eerst en vooral moet artikel 60 voor iedereen kunnen en niet enkel voor mensen met een leefloon. Zo sluiten we mensen uit die ook zouden geholpen zijn door op deze manier aan het werk te kunnen. Ik denk bijvoorbeeld van een vrouw op leeftijd die van haar man is gescheiden en jaren voor de kinderen heeft gezorgd. Iemand van een iets oudere leeftijd, met een ‘black hole’ in haar CV van enkele jaren, zal niet makkelijk werk vinden.

Een tweede veranderingsstrategie is de mogelijkheid naar een flexibeler traject. Zeker nu we langer zullen moeten werken, is dit geen overbodige luxe. Zoals we ook in Finland zien, werkt zo’n systeem. Meer en meer mensen nemen ook hier ouderschapsverlof, tijdskrediet of loopbaanonderbreking om voor hun gezin of voor zichzelf te kunnen zorgen. Ook en zelfs vooral kwetsbare mensen die weinig of geen ervaring hebben en vaak niet beschikken over een sociaal opvangnet, zouden dit dus zeker moeten kunnen doen. Meer mensen zullen slagen in hun te presteren dagen in de opgegeven referteperiode en mensen gaan ook meer gemotiveerd zijn aan het werk te blijven in deze drukke geluksmaatschpapij.

Een derde strategie is de begeleiding van de mensen op de werkvloer die met mensen in artikel 60 moeten werken. Het stigmatiseren van deze groep tegen gaan door preventief de mensen op de werkvloer zelf grondig te informeren en hen te duiden wat de intentie is. Zo kunnen we taboes en vooroordelen wegwerken en eventuele pesterijen voorkomen. Een ‘workbuddy’, een gezinswetenschapper die niet alleen de mensen in sociale tewerkstelling maar ook de collega’s hierin begeleidt.

Een vierde strategie is het herbekijken van de kosten die men factureert aan privé firma’s. Zij krijgen een factuur van 740 euro per maand voor een werknemer, openbare instanties en vzw’s niet. Men hanteert dit omdat dit de kost is die het OCMW zelf zou moeten bijleggen, die men dus niet krijgt via subsidieringen. Op macroniveau zouden we dus moeten inzetten in het herbekijken van deze subsidieringen om deze gelijk te stellen. Maar ook OCMW Aalst zou zelf de beslissing kunnen nemen dit niet als grondvoorwaarde te hanteren. Zo creëren we meer tewerkstellingsplaatsen en vergroten we ook de doorstroom.

Een laatste voorstel naar verandering is de betere (na)begeleiding. Mensen in de laatste weken goed toeleiden naar het einde van hun tewerkstelling en al klaarstomen naar solliciteren op de reguliere arbeidsmarkt. Ook een betere samenwerking met onder andere VDAB is opportuun zijn. Ook hier is een rol weggelegd die perfect zou zijn voor een gezinswetenschapper.

Referentielijst:

Adriaens, C. L. (2013). Praktisch handboek voor OCMW-recht. 612 Loopbaan met zorg. (2015). Betekenis van werk. Betekenis van werk.

Tine Van Regenmortel, K. H. (2013. Het concept ‘empowerende academische werkplaats’. Een innovatieve vorm van samenwerken aan werkzame kennis. Tijdschrift voor Welzijnswerk, 36-48 Van Regenmortel, S. (2015, april). Sociaal werk moet anders in de nieuwe samenleving. Entry-media

Vlieger, S. D. (2008, Juni). Schuld en schaamte: een vergelijkende studie tussen werkenden en werklozen. Gent: Universiteit Gent.

Vries, S. D. (2010). Basismethodiek psychosociale hulpverlening. In S. D. Vries, Basismethodiek psychosociale hulpverlening (p. 425). Hoten, Nederland: Bohn Stafleu van Loghum.

De scriptie is een vergelijkende studie tussen België en het Verenigd Koninkrijk naar de preventie van suïcide tijdens detentie. De bijdrage van de gevangenisbeambte aan deze preventie wordt in concreto onder de loep genomen. Hierbij worden tal van spanningsvelden belicht die zich in deze specifieke context aanbieden. De werking van het suïcidepreventiebeleid van beide landen worden geanalyseerd, evenals er wordt nagegaan welke vertaling dit kent (cognietief-emotioneel) op de beambte.

Betekent het recht op vrije mening dat alles over iedereen kan gezegd of gepubliceerd worden? Of is het publiceren van blasfemische cartoons, die aanleiding gaven tot geweld net een brug te ver. Met z'n allen Charlie zijn, lijkt toch de betere optie.

In dit werk wordt de houding van de mens tegenover het slachten van dieren uiteengezet. Twee enquêtes werden uitgevoerd, om de attitude van consumenten te scoren en om DMO’s te bevragen over het welzijn van dieren in slachthuizen. Een ontwerp voor soortspecifieke welzijnschecklists in slachthuizen zijn opgesteld om stress en angstsignalen beter te herkennen.

Metafictie: breinvoer voor iedereenMetafictie in Flann O’Briens At Swim-Two-Birds en The Third Policeman Wie aan Ierse literatuur denkt, roept meteen een mentaal beeld op van James Joyce of misschien zelfs Samuel Beckett. Een gedachte die meteen daarop volgt is: hermetische schrijfsels. Zonder afbreuk te willen doen aan voornoemde giganten van de literaire canon schuift dit artikel een vergeten auteur naar voren.

De lokale bescherming van het mensenrecht op onderwijs: hoe beschermt uw stad uw kind?Velen onder ons hebben moeiteloos school gelopen in een middelbare school in eigen stad of gemeente. Maar wat als een bepaald obstakel – sociaal, economisch of zelfs medisch – deze schoolloopbaan bemoeilijkt of verhindert? Welke verplichtingen heeft de stad of gemeente dan om u hierbij te helpen? Welke initiatieven onderneemt de stad zelf om deze problematische situatie op te lossen? Welke (mensen)rechten heeft u in dergelijke situatie en wie kan u helpen deze te verwezenlijken?

Geef burn-out geen kans, verpleeg vanuit talentenDe waarde van talentgericht werken ter preventie van burn-out bij verpleegkundigenEen 35-jarige vrouw is net terug op de kamer. Haar beide borsten werden deze ochtend geamputeerd want twee weken geleden werd er een kwaadaardige borstkanker vastgesteld.De verpleegkundige van dienst wast het ontsmettingsmiddel rond de wonde van de vrouw weg. Ze zegt geen woord. Ze wast zoals ze het laatste jaar al zoveel patiënten na een moeilijke ingreep gewassen heeft: routineus, kil, als een machine. “Je mag niets eten, over 6 uur mag je een slokje water”.

Wordt de publieke opinie voldoende betrokken bij milieubeslissingen betreffende schaliegas?Schaliegas is momenteel één van de meest populaire onderwerpen in energierecht. Met ingang van 2009 is het niveau van de productie van aardgas uit schalieformaties toegenomen in de Verenigde Staten. Het is nu één van 's werelds top schaliegasproducenten, na Rusland. Rond 2010 was schaliegas goed voor 23% van de Amerikaanse gasproductie.

Ode aan het experimentDe ‘Choreographic Objects’ van William ForsytheDoor Luce Moelans Soms wanneer ik doorheen de stad wandel, voel ik een plotse opwelling om een radslag te doen. Of om al fietsend in grote slalombewegingen een heuvel af te dalen. Maar wat zullen mensen denken: zullen ze me aanstaren, of naar me wijzen in afkeuring? Misschien zal ik zelfs een berisping krijgen van de stadswachters. Wanneer we ons doorheen de stedelijke ruimte verplaatsen, doen we dat allemaal volgens min of meer dezelfde normen en regels; een massa in conformiteit.

Landschap als drager voor stedelijke ontwikkeling. Case study Amsterdam west. Amsterdam wil tegen 2040 met 90.000 woningen uitbreiden.(1) Het zwaartepunt van deze stadsuitbreiding bevindt zich ten westen van het stadscentrum. Op deze plek, waar 14.000 nieuwe woningen worden verwacht, ontmoeten de haven, de stad en het groene landschap elkaar. Deze landschapsconditie kan je nergens anders tegenkomen in de gehele Metropoolregio Amsterdam en zal dus van immense waarde zijn voor kwalitatief wonen. Maar hoe gaan we om met deze conditie in de toekomst?

Voor u ligt de masterpaper ‘In welke mate kan een gereduceerde opera deel uitmaken van het actuele aanbod in onze cultuurhuizen?’ voorgelegd tot het verkrijgen van de graad van Master in de Muziek, afstudeerrichting zang aan het Koninklijk Conservatorium Antwerpen (AP Hogeschool). Er werd onderzoek gehouden naar hoe een gereduceerde opera tot stand kan komen en hoe dit past in het plaatje van de actuele cultuurconsument. Van januari 2014 tot en met maart 2015 ben ik bezig geweest met het onderzoek en het schrijven van deze masterpaper.

Drijfveren van ervaringswerkers in de geestelijke gezondheidszorg.‘Opbouwen van een positieve identiteit’INTRODUCTIEJe kent het wel: een rotdag op het werk, een uitbrander krijgen van je baas of een moeizaam contact met collega’s. Misschien is jouw droomjob helemaal niet wat je ervan had verwacht? Daarom moeten we beseffen dat mensen geen machines zijn maar een eigen wil en drijfveren hebben. Datgene wat iemand drijft beïnvloed zijn of haar gedrag en emoties. Dit draagt dan weer bij aan de vorming van onze identiteit.

Een rustplek in een speeltuinHet ontwerpen van een inclusieve speelplek met de expertise van kinderen met autismeINLEIDINGEen inclusieve maatschappij, waar iedereen volledig deel van kan zijn ongeacht zijn verschillen, is dat geen mooi streefdoel? Jammer genoeg ervaren personen met een beperking hierin nog veel hindernissen. Toch kan je door kleine stappen te ondernemen, bouwen aan zo’n inclusieve maatschappij.Als men spreekt over een inclusieve samenleving doelt men op de insluiting van alle burgers, zonder acht te slaan op de verschillen tussen de burgers (Grip vzw, z.d.).

Kwaliteit van leven! Hoe wordt dit bereikt bij volwassen personen met een verstandelijke beperking?Kwaliteit van leven is een steeds belangrijker begrip binnen onze samenleving. Indien er aan personen wordt gevraagd wat voor hen kwaliteit van leven is, zullen zij elk een verschillend antwoord geven. Schalock beschrijft dat kwaliteit van leven bereikt wordt aan de hand van verschillende factoren. De mate waarin iemand zelfstandigheid, sociale participatie en welzijn ervaart, in combinatie met het belang dat een persoon hieraan hecht, bepaalt de kwaliteit van het leven (Schalock, 2010).

Wat is de rol van de ontwerper in de geoliede machine van vergrijzing? Vergeet de klassieke logica en opdeling tussen onderzoek en ontwerp. Ze vervaagt en lost op samen met alle vooroordelen en veronderstellingen omtrent het rusthuisleven. Wat ons meteen bij het werkveld van deze masterproef brengt. Een instituut vastgeroest in schema’s en wetgevingen. Wat heeft een ontwerper daar in godsnaam te zoeken? Veel, want niemand anders zal het doen.Almost no buildings adapt well.

Jeugdruimte: Een kinderspel?Onderzoek naar jeugdruimte in AffligemIn deze bachelorproef wordt een overzichtelijk, volledig en actueel beeld gegeven van alle aspecten die met jeugdruimte in Affligem te maken hebben. Het huidige beleid wordt geanalyseerd, de jeugd van Affligem wordt bevraagd naar de mening die zij over hun jeugdruimte hebben en wat zij vinden dat de prioriteiten van de gemeente moeten zijn. Dit wordt vervolgens getoetst aan de huidige situatie.

De marketing van culturele belevingen“Beleving is een waardevol element voor cultuurorganisaties zonder dat het hoeft geassocieerd te worden met spektakel of Disneyficatie met goedkope trucs. Het hoeft geen viering te zijn van toenemende commercialisering, maar cultuurmarketing moet toegepast worden waar nodig, zonder middel en doel te verwisselen of uit het oog te verliezen.” De cultuursector zit in een dipje, dat weten we allemaal. Zo jammer, want de schoonheid van onze cultuur is iets wat iedereen aangaat, waar iedereen in leeft en deelneemt zonder dat hij of zij dat beseft.

DE VLAAMSE EN DE LOKALE JEUGDRAAD, SAMEN STERK!Over de INHOUDELIJKE samenwerking TUSSEN JEUGDRADEN OP DE DIVERSE NIVEAUSDe link tussen de lokale jeugdraad en Vlaamse Jeugdraad is ver zoek. Er is geen informatiedoorstroming van het Vlaamse naar het lokale niveau. Lokale jeugdraden missen bovendien onderlinge uitwisseling.Europa wijst hiervoor met de vinger naar Vlaanderen want zij willen dat de politiek en relevante organisaties naar een oplossing zoeken.

 1 HET VLUCHTELINGENPROBLEEM MOETEN WE SAMEN OPLOSSEN Vluchtelingenproblemen zijn zo oud als de mensheid zelf, maar de laatste maanden lijken ze wel in een stroomversnelling terecht te komen. Duizenden vluchtelingen zijn hun thuisland in Noord-Afrika en het Midden-Oosten ontvlucht. Ze riskeren hun leven in gammele bootjes, in de hoop op een beter leven in het Westen. In ons land werden gedurende de drie eerste maanden van dit jaar 3.872 asielaanvragen genoteerd, vooral van Syriërs, Afghanen en Irakezen.

De bereidheid tot betalen van een individu voor een podiumvoorstelling ligt gemiddeld dubbel zo hoog als de gezette ticketprijzen, zo bleek uit de participatiesurvey van Colpaert, e.a. in 2009. Binnen het huidige klimaat gekenmerkt door besparingsmaatregelen, ondervinden cultuur- en gemeenschapscentra de druk vanuit lokale besturen om meer eigen inkomsten te genereren om zo de continuïteit van de werking te garanderen.

Van burgerlijke ongehoorzaamheid tot ontwerppraktijkBrusselse inwoners maken de stadEen self-made park aanleggen op een braakliggend terrein. Feestjes organiseren op het dak van een oud parkeergebouw. Guerilla acties op promblematische mobiliteitsknopen. Protest picknicks voor een autovrij stadscentrum. Nachtelijke artistieke interventies met afvalhout. En nog veel meer. Steeds meer verrijzen dergelijke spontane acties in de stedelijke ruimte. Stedelingen lijken de behoefte te voelen om zelf het heft in handen te nemen. Dat doen ze bovendien verdomd goed.

De manier waarop media omgaan met kritiek, verschilt van land tot land. Vlaanderen doet het vrij goed in vergelijking met andere landen.Lieven Van Cauwenberghe (KU Leuven, Campus Brussel) vergeleek in zijn bachelorproef zelfreguleringssystemen in de journalistiek in zes Noordwest-Europese landen of streken: Zweden, Denemarken, Groot-Brittannië, Duitsland, Nederland en Vlaanderen. Vrijwel alle landen hechten belang aan zelfregulering uit angst voor een te strenge censuur vanuit de overheid. Dat is in veel gevallen de trigger geweest om een systeem uit te dokteren.

P { margin-bottom: 0.21cm; }
Seropositief als adolescentenmeisje in straatsituatie Iedere dag opnieuw worden er jonge meisjes op straat besmet met HIV. Er zijn vele factoren in hun leven die maken dat ze vroeg of laat met dit virus in contact komen. Dit betekent echter niet dat ze na hun diagnose steevast kiezen voor behandeling.  HIV is één van de belangrijkste doodsoorzaken op aarde. Michel Sibidé, voorzitter van de Joint United Nations Programme on HIV/aids (UNAIDS), wijst erop dat er vooruitgang geboekt is in de strijd tegen aids.

Duurzame vrede in Colombia? Niet zonder politieke druk vanuit het middenveld.Colombia is een middeninkomensland en de oudste en meest stabiele democratie in Latijns-Amerika, toch gaat Colombia al vijf decennia lang gebukt onder een gewapend conflict en zijn de sociale ongelijkheden schrijnend. Het conflict heeft vooral voor de burgerbevolking zijn tol geëist en heeft een immense impact op genderrelaties. Met de huidige vredesonderhandelingen tussen de overheid en de FARC ziet het ernaar uit dat politieke onderhandelingen voor het eerst de bovenhand zullen halen in Colombia.

De ziekte van Parkinson en diepe hersenstimulatie

Onderzoek naar de invloed op de pragmatieke taalproductie van patiënten„Diepe hersen-wadde?” is de reactie die ik van de meeste geïnteresseerden te horen kreeg wanneer ze me vroegen waarover ik mijn thesis schreef. Toegegeven, diepe hersenstimulatie van de nucleus subthalamicus (of STN-stimulatie) is geen kant-en-klare taal. Het is vrij specifiek vakjargon en wordt nagenoeg enkel gebruikt in de medische wereld, maar wat het is, wordt later duidelijk.

Mijn verblijf op NICU, een dapper beginEEN BOEKJE TER ONDERSTEUNING VAN OUDERS IN DEZE MOEILIJK PERIODE OP DE NEONATALE INTENSIEVE ZORGEN (NICU)Kent u ouders bij wie hun baby na de geboorte speciale zorgen nodig had? Heeft u toen ondervonden welke emoties en moeilijkheden dit teweegbracht? De kans is groot dat u weet, uit eigen ervaring of uit je nabije omgeving, hoe moeilijk het is wanneer je pasgeboren baby in het ziekenhuis moet verblijven.Gedurende de vaak lange ziekenhuisopname wensen ouders betrokken te worden. Ze voelen zich vaak onzeker en hebben begeleiding nodig.

Last van zweetgeur? Probeer eens een okseltransplantatie.door Chris Callewaert, Frederiek Maarten Kerckhof, Tom Van De Wiele, Nico Boon en Murielle MeunierEen lichaamsgeurtje vlak voor dat ene stresserende examen, tijdens de file op een warme zomerdag of wanneer je je moest haasten om je trein te halen, het overkomt ons allemaal wel eens. Maar, de ene persoon kan er al wat meer last van hebben dan de andere. Sommige mensen lijden namelijk aan excessieve geurproductie, dit houdt in dat je meer stinkt dan iemand anders. Ligt dit wederom aan een onfortuinlijke verdeling van onze genen?

Schoolkeuze en socio-culturele verschillen: ik heb zo mijn eigen redenen!“Wel ja, je kiest uit de dichtstbijzijnde scholen, he.”Neen, zo eenvoudig is een school kiezen meestal niet. Toch is het dat wat sommige methodescholen beweren – als het allochtone ouders betreft tenminste! Methodescholen klagen namelijk wel eens dat ouders uit etnische minderheden vaker kiezen op basis van nabijheid dan op basis van het pedagogische project van de school, wat een invloed zou hebben op de schoolwerking.

GEEN BUURTPARKING MAAR BUURTPARK.Het ‘boerenhof’ in Gent, een klein maar dappere alternatieve stadsontwikkeling.TijdlijnFebruari 2014, het ‘boerenhof’ in het Gentse Rabot ligt er verlaten en troosteloos bij. Een braakliggend terrein wacht op asfalt en auto’s.Maart 2014, enkele geëngageerde buurtbewoners en een masterstudent architectuur planten er samen een boom. Ze willen geen asfalt maar natuur.Juni 2014, het stadsbestuur, eigenaar van dit binnengebied, komt kijken en ziet een kleurrijke en levendige ontmoetingsplek.